Drie landen in één week

Tijdens de 10 uur durende busrit van Vientiane naar Luang Prabang ontmoette ik twee Nederlandse meisjes en een Engelse jongen. Wij waren dan, op een Frans stel na, ook de enige westerse mensen in deze bus. De busrit was pittig: 6 uur lang haarspeldbochten, wakker worden omdat iedereen om je heen aan het kotsen is en überhaupt 10 uur lang zitten. Gelukkig maakte Luang Prabang dit helemaal goed. Met het groepje dat ik in de bus had ontmoet heb ik de dagen hier doorgebracht. We hebben vooral heel lekker gegeten, veel souveniertjes gekocht en gechilld. Het grappig aan dit plaatsje is dat alle bars om 11 uur sluiten, waardoor iedereen die nog niet wil slapen zich verplaats naar de bowlingbaan, deze is namelijk als enige nog wél open en druk. Naast het drinken van een drankje hebben we zelfs 'fanatiek' gebowld. Iets te enthousiast hadden we bedacht dat we de volgende dag met de scooter naar de waterval zouden gaan. Zo gezegd, zo gedaan, zaten wij om half 9 op onze scooters naar de bekende waterval in Luang Prabang. Hoewel ik eigenlijk geen waterval meer kon zien na de scootertocht in het zuiden van Laos, was dit toch wel echt de moeite waard en tevens de mooiste. Het water was zo blauw. En ondanks dat het water ijskoud was, konden we het niet laten om een heerlijk verfrissende duik te nemen.

Na erg gezellige dagen in Luang Prabang nam ik de 2 daagse slowboat naar het noorden van Laos. Je kan een ticket via een reisagency boeken, maar om veel geld te besparen kan je het ook gewoon zelf regelen. Met mijn glimlach had ik de tuktuk driver voor een goede prijs zover gekregen om mij naar de boot te brengen. Wie het eerst komt, heeft de beste plek (als je achterin zit word je namelijk half doof door de motor). Na een plekje te hebben bemachtigd op de oude busstoelen in de boot, kon het gaan beginnen. We vaarden 9 uur lang over de mekong rivier met een geweldig uitzicht. Zo zag je groepen buffels in het water staan, kleine dorpjes en pikten we af en toe mensen in de middle of nowhere op om mee te gaan met de boot. Na 9 uur lang rondkijken, muziek luisteren, boek lezen en slapen kwamen we in een klein dorpje gemaand Pak Beng. Ik had nog geen kamer geboekt dus na wat rondlopen had ik een privé kamer (lees één bed in een kamer, meer niet) in een klein guesthouse. Na gezellig te hebben gegeten met een Nederlands stel dat ik net ontmoet had, dook ik mijn bed in. Het was een heerlijke nacht tot ik opeens wakker werd met een super groot vliegend insect op mijn oor!! Zo snel mogelijk gooide ik natuurlijk het beest van me af. Helaas zat hij nog in mijn klamboe. Uiteindelijk heb ik hem er uit gekregen en kon ik angstig weer gaan slapen. Hoe dat beest ooit in mijn klamboe is gekomen blijft nog een raadsel, maar ik was toch wel trots op mezelf dat ik aardig rustig bleef. De volgende dag stond er weer 9 uur op de boot op de planning. Hoe meer het einde naderde, hoe groter de verschillen werden tussen Thailand en Laos. We vaarden namelijk op de grensovergang. Je kon hier heel goed zien dat Thailand al veel meer ontwikkeld is dan Laos. We hebben nog een nachtje in Laos geslapen en zijn de volgende dag met de bus de grens over gegaan naar Thailand.

Dit werd mijn derde keer in Chiang Mai. Vliegen vanaf hier was goedkoper dus dan maar een paar dagen chillen. Ik zat in een klein maar heel leuk hostel. De eigenaar deed alles voor je en het voelde echt een beetje als thuiskomen (misschien ook omdat er alleen maar Nederlanders in het hostel sliepen haha). 'S avonds gingen we met z'n alle de stad in om de verjaardag van iemand uit het hostel te vieren. Iets was brak begonnen we de volgende morgen aan een kookles. Eerst naar de markt voor wat uitleg over rijst, waarna we volgden met het maken van verschillend gerechten zoals curry, soep, pad Thai. Het was allemaal erg lekker (en pittig). Na 3 gezellige dagen werd het tijd voor Myanmar!

De eerste stap uit het vliegtuig voelde gelijk goed. De locale mensen zijn hier zo lief. Ze helpen met alles en zijn oprecht heel blij dat je er bent. Myanmar voelt nog als het echte Azië aangezien hier pas sinds een paar jaar toeristen mogen komen. De mannen dragen hier longji's (lange rokken) en vrouwen hebben gele smink op hin gezicht. Dit dient als zonnebrand maar ook als make up om blanker te lijken. Aangekomen in Yangon kreeg ik gelijk te horen dat er in verband met het waterfestival (Nieuw jaar) 6 dagen geen bussen zouden rijden en alle treinen zaten al vol. Zes dagen in een drukke stad is niet het aller leukste. Een beetje hopeloos kwam ik in gesprek met drie Nederlandse jongens die hetzelfde probleem hadden. Hoe we het verder zouden doen wisten we nog niet, eerst maar genieten van Yangon en het waterfestival. Zo hebben we vier uur in het National Museum doorgebracht met een gids van onze leeftijd. Hij vertelde veel interessante dingen en ook hoe hij echt over bepaalde dingen dacht. De dag erna zijn we wat gaan rondslenteren in de stad met als afsluiting de grote gouden pagoda. Dit was erg indrukwekkend en terwijl het donker werd hebben we samen met de monniken de kaarsjes rondom de pagoda aangestoken. 'S avonds aten we trouwens voor maar 1,50 euro op de straat markt. Verwacht hier dan ook geen luxe restaurant, nee gewoon kleine krukjes tussen 2 wegen in. Het eten deden er zeker niet onder aan, het was heerlijk!

De eerste dag van het waterfestival zijn we met naar het grote podium in de stad gegaan. De hele dag stond in het teken van elkaar nat gooien, dansen met de locals, drinken en heerlijk eten. Het voelde echt of we beroemd waren aangezien iedereen met ons wilde dansen of even zwaaien. Na het feesten gingen we eten op de markt, hier nodigde een familie mij uit om bij hun te komen zitten en gezellig even de kletsen (alleen de man kon Engels). De 'oma' vond mij zo lief dat ze voor mij en alle mensen waarmee ik was eten ging kopen zodat wij dat met z'n alle konden opeten. De tweede dag zijn we naar een groot festival geweest zoals je die ook in Europa hebt. Het was geweldig! Om Yangon toch maar te verlaten heb ik met een van die jongens en een meisje de taxi genomen naar de volgende plaats Bago. Een klein plaatsje waar wij de enige westerse waren. Het waterfestival bleef nog 2 dagen doorgaan, dus als wij maar 1 stap buiten het hotel deden werden we gelijk weer nat gegooid door de locals. Het waterfestival was een geweldige ervaring maar na 4 dagen is het genoeg.

De tweedaagse trekking naar het Inle Lake was geweldig. Onze groep bestond uit 10 mensen met een gids die ons veel wist te vertellen. Zo liepen we door kleine dorpjes van verschillende stammen, rijstvelden, peper- gember plantages en sliepen we in een homestay. Na 2 dagen aardig wat uurtjes te hebben gelopen sloten we af met een boottocht over het meer. De vissers hier vissen en sturen tegelijk met hun voeten, wat een heel mooi beeld oplevert.

Ook na een paar dagen hier te zijn geweest werd het tijd voor een van de hoogtepunten Bagan. Dit is een plaats met honderden pagodes. Vanochtend zijn we vroeg opgestaan om de zonsopgang te zien. Helaas begint het luchtballonnen seizoen in oktober weer, maar dit is het laatste jaar dat je nog op de pagodes mag klimmen om zo het uitzicht te zien, dus toch nog geluk! Na een middag rond te rijden om pagodes te zien, lig ik nu lekker in bed om bij te komen. Straks weer op onze ebikes (al zijn het hier meer scooters) richting de pagodes voor de zonsondergang. Myanmar is zo'n mooi land. Er zijn nog niet veel toeristen waardoor de mensen zo blij zijn je te zien. Vaak zijn wij ook meer de attractie dan bijvoorbeeld de tempel. Per dag gaan wij namelijk minimaal 10 keer op de foto met mensen. Elke dag geniet ik weer, want ondertussen gaan de dagen wel snel. Eerst nog 10 dagen genieten in Myanmar, voordat ik naar Maleisië vlieg!