Op de helft

Na twee dagen bewust even alleen te zijn geweest, waar ik tevens heerlijk van heb genoten, reisde ik af naar het eiland Koh Rong Samloem. Nadat ik door de boot was afgezet op een pier werden een jongen en ik opgehaald door een bootje van het hostel. Ons hostel had een privé baai waar je eigenlijk alleen maar kon relaxen en sociaal doen (er was geen WiFi). Er waren hangmatten en schommels in de zee, 2 strandjes en een grote gezamenlijke ruimte. Daarnaast waren de slaapzalen allemaal in bungalows, waardoor er een leuke sfeer hing. 3 dagen lang heb ik niks gedaan, heerlijk! 'S avonds at je met iedereen wat overging in een feest tot 00:00 uur. Op dat moment ging namelijk altijd de muziek uit en ging iedereen de zee in om de plankton te zien. We hadden een leuke groep op t eiland en ik kwam zelfs een meisje van lanx tegen!

Na genoeg ontspanning op het eiland werd het tijd om door te reizen naar Phon Phen. Hier was ook al een Nederlandse jongen die ik had ontmoet op het eiland, dus hoefde ik niet meer zelf een hostel te kiezen. We zijn naar de Killing Fields gegaan. Ik wist helemaal niks over deze gebeurtenis, waardoor ik extra onder de indruk was. Er was een audiotour in je eigen taal, waardoor je in alle rust rond kon lopen. Het was heel heftig om te en te horen wat er allemaal is gebeurd. Er zijn 3 miljoen mensen vermoord zonder reden.. (Hitler 2.0) Als je hoogopgeleid was of zelfs al een bril droeg, werd je op een van de gruwelijkste manieren vermoord. Afschuwelijk! Dit is ook de reden waarom de bevolking van Cambodja zo jong is. Vervolgens ging ik nog naar het museum. Dit was de gevangenis geweest. Je zag zelfs nog bloed op de grond liggen.. Al met al een heftige dag. Het enige leuke van deze dag was dat we een scooter hadden gehuurd, in spits rijden door Phon Phen is een hele uitdaging maar zo leuk!

Van de ene must see naar de andere, op naar Ankor Wat! Om dit te bezoeken verblijf je in de plaats Siem Riep. Hier had ik weer met dat meisje van Lanx afgesproken en een vriendinnetje van haar. Via Facebook hadden wij een tuktuk driver gevonden die ons eind van de middag op kwam halen om een ticket te kopen voor Ankor Wat. Als je namelijk je ticket na 17:00 uur koopt mag je 'gratis' al de tempels in om de zonsondergang te zien. Vol enthousiasme aangekomen bij de tempel, was het al gesloten.. Waren we hier dus voor niks gekomen, behalve dan een leuk tuktukritje. We vroegen nog aan onze tuktuk driver waarom hij dat niet eerder kon vertellen, maar hij bleef lief lachen. Vroeg naar bed want om 5:45 uur werden we weer opgehaald om de zonsopgang te bekijken. Met velen andere keken we naar de iets wat teleurstellende zonsopgang. De dag verder maakte alles weer goed. Ook al lijken alle tempels op elkaar, het blijft indrukwekkend. Na 4 tempels en heel wat zweten vonden we het weer mooi geweest, lekker afkoelen in het zwembad.

Cambodja liet ik achter me, op weg naar het derde land: Laos. Ik reisde met een Franse jongen samen naar de 4000 islands. We hadden geluk dat we maar met 3 mensen in het busje zaten waardoor we allemaal konden liggen (ook al vlogen we door de slechte weg een aantal keer omhoog). We gingen naar het kleine eiland Don Det. Met onze backpack op de tuktuk reed een klein jongetje met zijn vader ons naar het hostel. Hier hadden we afgesproken met 2 Canadese meisjes die we al kenden. Deze dagen hebben we op de fiets het eiland verkend, gekayakt en de grootste (niet langste) waterval van de wereld gezien. En niet te vergeten elke avond de te mooie zonsondergang!

In een veel te heette bus reden we naar Pakse. In de bus hadden we een Duits meisje ontmoet dus met z'n 5e gingen we een scooter tocht doen van 4 dagen door het zuiden van Laos. Samen met het Duitse meisje deelde ik de scooter. Zo hadden we een goede afwisseling van rijden en om ons heen kijken. Onderweg kwamen we langs thee- en koffieplantages, dorpjes met heel veel zwaaiende kinderen en ontelbaar veel watervallen, waarbij je soms heel veel trappen moest lopen. Ik kan voorlopig even geen waterval meer zien (ze waren wel heel mooi!). De eerste nacht sliepen we in een guesthouse waar wel 4 generaties van de familie rondliep. We werden dan ook echt behandeld als kleinkinderen, een maaltijd kon je gerust delen met twee. Het oudste vrouwtje kwam langs om ons allemaal even te zien en een knuffel te geven. 'S avonds waren we met nog een groepje, waaronder 2 Nederlanders. Waarschijnlijk omdat we zo moe waren, maar onze humor was zo laag dat we de hele avond hebben gehuild van het lachen. Samen met het andere groepje hebben we onze tocht voortgezet. Zo moesten we ook de 2e nacht vóór 17:00 uur bij het hostel aankomen om een bungalow te regelen en eten te bestellen anders was het personeel weg. Dit hebben we echt net gered, aangezien we iets te lang bleven hangen bij de thee/peper/linnen plantage. We mochten namelijk alles proeven. Zelfs een peperbolletje (pittig!). Terwijl we over de plantage liepen hoorden we twee keer een harde knal en zagen we in de verte een stofwolk. Was het blijkbaar een landmijn! Hopelijk waren ze de grond aan het checken op landmijnen en heeft niet iemand zijn been verloren. Na het inchecken bij de bungalows was 's avonds dus ook niemand meer behalve onze groep. Toch werd het een gezellige avond rond het kampvuur! Dat het regenseizoen er aan komt is te merken, we hebben namelijk de laatste dag een uur gewacht op een regenbui. Deze tijd konden we gelukkig wel goed gebruiken om de band te laten plakken van de scooter van de Canadese meisjes. En gelukkig scheen daarna de zon weer vol!

Na een rit van 10 uur in de sleeperbus (wat heel krap was), zijn we allemaal weer opgesplitst. Ik zit nu in Vientiane, de hoofdstad van Laos. Aangezien ik voor lange tijd de hele tijd met mensen heb gereisd vond ik het wel even lekker om een dagje alleen te zijn. Helaas is er niet veel te doen in deze stad, waardoor alleen zijn toch minder genieten is. Al met al heb ik wel even alles kunnen uitzoeken voor de komende dagen. Als je eenmaal alles weer hebt geregeld helemaal alleen voelt dat toch wel goed!  Morgen moet ik overdag 10 uur in de bus zitten naar Luang Prabang. Ik kon er ook voor kiezen om weer een nachtbus te nemen, maar in Laos deel je letterlijk een eenpersoonsbed met een vreemd iemand, waardoor ik er toch maar voor heb gekozen om 10 uur rechtop te zitten. Luang Prabang is alweer mijn laatste bestemming in Laos en zo zit ik ook al op de helft van mijn reis, de tijd gaat snel!