Dag Emma, dag Vietnam, hallo Cambodja

Ho chi minh was druk. Heel druk. We hebben een beetje de stad verkend waarna we 's avonds zijn gaan eten met vier Nederlandse meisjes (twee daarvan kenden we al van eerder). Met hun zijn we de volgende dag ook naar de Chu Chi tunnels gegaan. We hadden dit in een ander hostel geboekt aangezien dat drie keer zo goedkoop was als bij ons eigen hostel. De Chu Chi tunnels waren, ondanks dat het toeristisch is, interessant. Sommige tunnels zijn breder gemaakt voor westerse mensen, zodat wij er ook doorheen kunnen kruipen. Je kon 20, 40 of 100 meter door zo'n tunnel kruipen. Na 20 meter hadden wij het warm genoeg en wilden graag wel weer naar het daglicht. Het was een bijzondere ervaring en vooral heftig dat men echt zo heeft moeten leven. Nadat we op de terugweg in de file in Ho Chi Minh stonden (dat betekent ontelbaar veel scooters) zijn we heerlijk gaan eten bij de foodmarket (dit lijkt op de foodhallen in Amsterdam).

Om de drukte te ontvluchten zijn we met Roosje (Nederlands meisje) naar Ben Tre gegaan. Dit is een dorpje bij de Mekong Delta waar amper een toerist komt. Alle tours gaan namelijk naar een andere plaats. Achterop de scooter met onze backpack op onze rug werden we naar een busstation gebracht. Met een lokale bus reden we in twee uur naar Ben Tre. Afgezet bij het busstation in Ben Tre was er enige onduidelijkheid waar we heen moesten. Nadat vijf mensen om ons heen stonden werden we met een busje naar ons guesthouse gebracht. Althans dat dachten we. Op maps.me was namelijk het verkeerde adres weergeven. Nadat we het juiste adres hadden gevonden zijn we met een taxi richting het guesthouse gereden. Na een wandeling van 10 minuten over een heel klein zandweggetje dachten we bij ons guesthouse aan te zijn gekomen. Na wat verwarring wees de man van het guesthouse naar een paar fietsen. Geen idee waar we nu weer heen gingen, aangezien niemand Engels sprak. Bleek dat we (weer) bij het verkeerde guesthouse stonden en moesten nog iets verder. Emma achterop de scooter en Roosje en ik fietsend met onze backpack op onze rug naar ons guesthouse. We werden vriendelijke verwelkomt door een oudere vrouw die ook letterlijk geen één woord Engels sprak. Met nog een beetje twijfel of dit het juiste guesthouse was kregen we een heerlijke lunch. Er waren nog twee andere stelletjes die hier met een tourguide kwamen. De tourguide verklaarde ons bijna voor gek dat wij op eigen houtje hier heen gingen. Gelukkig heeft konden we hem even als tolk gebruiken. 'S middags zijn we gaan fietsen door het dorp. De mensen hier vonden het zo leuk dat wij langskwamen, ze zien namelijk maar weinig toeristen. Iedereen riep vrolijk hallo en wat was de omgeving mooi!
De volgende dag hadden we met z'n drieën een privé boot waarmee we over de mekong delta gingen varen. De hele dag hadden we geen idee wat er ging gebeuren. Elke keer stond iemand ons weer op te wachten om onder andere naar de kokosnootsnootsnoepjesfabriek te gaan. Al met al was het een geweldige ervaring om alles zelf te regelen en om nog het echte Vietnam, zonder alle toeristen, te ervaren. 

Terug in de drukte van Ho Chi Minh hadden we een drie-persoonskamer geboekt in een hotel. Na een pedicure hebben we onze laatste avond samen afgesloten met een cocktail bij een rooftopbar. Roosje en Emma moesten beide om 6:00 uur al naar het Vliegveld, waardoor ik (na half slapend afscheid te hebben genomen) alleen wakker. Een maand is voorbij gevlogen. Het was een geweldige ervaring om dit samen met Emma mee te mogen maken. Ik ga je missen Em! Het echte avontuur ging nu echt beginnen.

Het hostel op Phu Quoc (eiland Vietnam) was heel gezellig. Het was wel wennen om alleen te zijn,  maar als snel ging ik lunchen met een Duits meisjes die ik al tijdens canyoningen in Dalat had ontmoet. 'S avonds gegeten met haar en twee meisjes uit Engeland. Mijn Engels gaat nog is goed worden! 
De volgende dag heb ik een boottour gedaan die werd georganiseerd door het hostel. Het was een hele gezellige groep en kwamen langs zulke mooie stranden waar we konden zwemmen. Met een aantal van deze mensen gingen we de dag erna het eiland verkennen op de scooter. Veel van de groep gingen daarna weer weg, waardoor ik ook heb besloten om verder te reizen. Zo heb afgelopen dagen met de scooter in het nationale park in Kampot gereden en ben ik vandaag aangekomen in Sihanoukville. Ik wilde vandaag lekker even helemaal niks doen. Overmorgen ga ik naar het eiland Koh Rong Samloem waar geen WiFi is en beperkte stroom. 

Oja nog leuk weetje! Babette komt mij drie weken opzoeken. Ik ga iets sneller door Cambodja en Laos heen waardoor we samen naar Maleisië/ Borneo gaan! Ze komt op mijn verjaardag aan. Samen mijn verjaardag vieren in Kuala Lumpur met een van mijn beste vriendinnetjes, beter had ik het niet kunnen wensen!